Anna Turska-Szybka, Sara Shamsa, Dorota Olczak-Kowalczyk (Department of Paediatric Dentistry of Medical University of Warsaw)
Anna Stróżyńska, Ada Braksator, Joanna Łuniewska, Maria Białczak (Students’ Scientific Association of the Department of Paediatric Dentistry of Medical University of Warsaw)
ABSTRACT:
Introduction: Proper evaluation and skillful removal of carious dentine are major difficulties that students face while preparing cavities. Evaluation of dentine, obvious to experienced clinician, remains difficult for student.
Aim: The purpouse of this study was to asses the ability of final year dentistry students to remove carious dentine, using selected diagnostic methods.
Materials and Methods: Following methods were used: visual-tactile, Laser Fluorescence (DIAGNOdent), FACE (Facelight) and Caries Detector. Student assessed the cavity with visual-tactile method. When it was considered as prepared, LF and FACE examinations were performed. Caries Detector was eventually applied. Results were analyzed using kappa Cohen coefficient, chi-square and U Mann-Whitney test with P<0.05. The consistency of the methods, number of students’ attempts to prepare the cavity, sensitivity and specificity were calculated relating to FACE.
Results: Average controls needed to prepare the cavity was 1.5. After the first evaluation 50.8% cavities were prepared. FACE demonstrated statistically significant correlation with three methods: visual (P=0.001), LF (P=0.019), Caries Detector dye (P=0.013). Tactile examination was coherent only with the visual method (P=0.044).
Conclusions: Students are not always able to determine accurately the degree of carious dentine removal. Facelight proved to be the diagnostic method with the highest consistency and usefulness in didactic process.
STRESZCZENIE
Wprowadzenie: Prawidłowa ocena i umiejętne usuwanie zębiny próchnicowej stanowią główne trudności z jakimi spotykają się studenci stomatologii podczas opracowywania ubytków. Ocena zębiny, oczywista dla doświadczonego klinicysty często pozostaje trudna dla studenta.
Cel pracy: Ocena umiejętności usuwania zębiny próchnicowej przez studentów ostatniego roku stomatologii przy zastosowaniu wybranych metod diagnostycznych.
Materiał i Metody: Do diagnostyki użyto metod: wizualno-dotykowej, LF (DIAGNOdent), FACE (Facelight) i Caries Detector. Gdy uznano ubytek jako całkowicie opracowany, dokonywano oceny przy użyciu DIAGNOdentu oraz sondy Facelight. Oceny Caries Detectorem dokonywano jako ostatniej. Wyniki poddano analizie statystycznej z użyciem współczynnika kappa Cohena, testu chi-kwadrat i U Manna-Whitneya. Obliczono zgodność metod, ilość prób potrzebną studentom do prawidłowego opracowania ubytku oraz czułość i swoistość metod względem Facelight; próg istotności p<0,05.
Wyniki: Średnia liczba kontroli, potrzebna studentom do właściwego opracowania ubytku wyniosła 1,5. Po pierwszej ocenie całkowicie opracowano 50,8%. Facelight jako jedyny wykazał istotną statystycznie zgodność z trzema metodami: wizualną (p=0,001), DIAGNOdentem (p=0,019) i wybarwiaczem (p=0,013). Ocena dotykowa była istotnie zgodna wyłącznie z oceną wizualną (p=0,044).
Wnioski: Studenci nie zawsze potrafią precyzyjnie określić stopień usunięcia zębiny próchnicowej. Metodą diagnostyczną o najwyższej zgodności okazał się Facelight, który może być przydatny w dydaktyce.